Wycieczka do Brenia - dzień 1

Sobota, 27 sierpnia 2011 · dodano: 30.08.2011 | Komentarze 6

W4SW

Po zaproszeniu nas, czyli mnie i Marka, do gospodarstwa agroturystycznego prowadzonego przez dobrą znajomą Misiacza, Hanię, oraz po przeczytaniu relacji na blogu Pawła o wyprawie do i z Brenia już od dłuższego czasu planowaliśmy wypad w tamte strony. W końcu nadszedł ten weekend, kiedy zarówno Misiaczom, jak i Grekom (spodobała nam się ksywka, którą nadali nam Misiacze) zgrały się nasze terminy, a i prognozy pogody były dość obiecujące. Strat zaplanowaliśmy o godzinie 7 rano z pętli tramwajowej na Pomorzanach. Jako, że nie są to nasze rejony, nie mieliśmy pewności, czy przyjechaliśmy na właściwe miejsce, bo zbliżała się umówiona godzina spotkania, a Basi i Pawła ani widu, ani słychu. Odetchnęliśmy z ulgą, gdy za kilka chwil pojawili się między domami. To miała być nasza pierwsza wycieczka w takim składzie, bo z Basią jeszcze nie mieliśmy okazji rowerować, choć już kiedyś zdążyliśmy się osobiście poznać. Spore wrażenie zrobiły na nas gigantyczne sakwy zamontowane do roweru Pawła, wyglądał prawie jak motocyklista ;)) Jeszcze nie zdążyliśmy wyruszyć w drogę, gdy niespodziewanie pojawili się kolejni znajomi-rowerzyści, tj. Gadbagienny-Jarek z małżonką. Po krótkiej pogawędce ruszyliśmy na nasz szlak. Przez pierwszy pomorzański odcinek prowadzili nas Gadzikowie, którzy otworzyli klapę od bagażnika swojego auta robiąc nam tunel ;)) Jeszcze tylko krótki postój na nałożenie łańcucha w Pawła rowerze (rowerek dopiero odebrany z serwisu i chyba jeszcze nie do końca ułożony) i skrótem pomknęliśmy do Autostrady Poznańskiej.

Misiacz reperuje maszynę © Odysseus

W Podjuchach rozdzieliliśmy się na 2 ekipy, my woleliśmy uniknąć bruku i pojechaliśmy koło hotelu Panorama a z Misiaczami spotkaliśmy się w tym samym momencie w miejscy skrzyżowania się naszych dróg. Przez Góry Bukowe każdy jechał w wybranym przez siebie tempie.

Czekamy na resztę drużyny © Odysseus

Basia i Paweł Misiaczowie pną się pod górę © Odysseus

Po wyjechaniu z lasu okazało się, że słońce skryło się za jakąś mglistą zasłoną i zrobiło się trochę ponuro. Nie traciliśmy jednak optymizmu, bo zgodnie z kilkoma prognozami pogody dziś nie powinno być opadów. Kręciło się sympatycznie w turystycznym tempie, co jakiś czas robiliśmy krótkie przerwy na posiłki, rozprostowanie kości czy zrobienie fotki.

Trzy czwarte ekipy © Odysseus

Misiacz jedzie © Odysseus

Na chwilę przystanęliśmy w Kluczewie, aby uwiecznić na zdjęciach dawny młyn i okoliczne zabudowania o specyficznym klimacie.

Młyn w Kluczewie niedaleko Stargardu Szczecińskiego © Odysseus

Rusz się głupi ośle! © Odysseus

Młyn w Kluczewie © Odysseus

Kluczewskie gryfy © Odysseus

Dużą ciekawostką turystyczną było dla nas Witkowo z licznymi tablicami reklamowymi Agrofirmy, o czym szczegółowo można przeczytać u Misiacza. Urozmaiceniem naszej trasy był także remont drogi w Kolinie. Tablice z informacją o braku przejazdu oraz o objeździe widzieliśmy dużo wcześniej. Wspólnie jednak zdecydowaliśmy się zaryzykować i spróbować przeprawić się przez plac budowy. Miny nam nieco zrzedły, kiedy zobaczyliśmy, że remont w pierwszej części dotyczy mostu, po którym przejść, ani przejechać się nie da. Budowlańcy byli jednak na tyle uprzejmi, że pozwolili nam przeprawić się po szynie, po której oni przemieszczali się z jednego brzegu na drugi. Później jeszcze czekało nas trochę piachu na odcinku budowy nowej drogi, przejście między pracującą koparką a jej ramieniem oraz hałda piachu, którą Marek zaplanował pokonać na rowerze, ale z racji miękkiego podłoża na chwilę straciliśmy go z oczu, bo musiał podeprzeć się nogą i sakwą ;) Dalsza trasa przebiegała już bez większych niespodzianek, może za wyjątkiem deszczu, którego miało nie być, a który dogonił nas kawałek za Dolicami. Z każdą minutą jego intensywność narastała, zaś nasze kurteczki zaczęły być mokre od środka. Na chwilę schroniliśmy się pod wiatą we wsi Brzezina.

Czerwone Kapturki i Sierotka Athena © Odysseus

Obserwacja ponurego nieba nie dawała jednak nadziei na szybkie przejaśnienie. Do Pełczyc, w których zaproponowałam odwiedzić znaną mi klimatyczną pizzerię PICER zostało ok. 10 km. Mimo deszczu zdecydowaliśmy się wyruszyć, bo tam można będzie się się ogrzać ciepłym posiłkiem, a może nawet wysuszyć. Przemoczeni i zziębnięci dotarliśmy do knajpki.

Stajnia rowerowa na zapleczu pizzerii ;) © Odysseus

Bardzo chętnie zawsze tam wracam, bo oprócz pysznego jedzonka, można nacieszyć oczy niepowtarzalnym wystrojem wnętrza w bibeloty z minionych lat. Najbardziej lubię pomieszczenie, w którym znajdował się nasz stolik, a w którym zapoznać się można z przepięknie ilustrowaną korespondencją umieszczoną jako obrazki na ścianie. Jej autor, Zygmunt Ślizień, pisał do żony na przełomie XIX i XX wieku z dalekiej Rosji, a listy ozdabiał własnoręcznymi rysunkami.

Pizzeria Picer w Pełczycach © Odysseus

Wnętrze pizzerii Picer w Pełczycach © Odysseus

Wnętrze pizzerii w Pełczycach © Odysseus

Czas na jedzonku i miłej pogawędce miło nam upływał, ale do Brenia zostało nam jeszcze ok. 40 km, poza tym w planie było jeszcze zwiedzanie pozostałości po Cystersach w Bierzwniku. Najedzeni, wysuszeni, lekko ospali ruszyliśmy dalej. Nawet przestało już padać:) Zgodnie z planem zatrzymaliśmy się jeszcze na mało zwiedzanko opactwa, a później już jechaliśmy prosto do celu.

Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Bierzwniku © Odysseus

W Breniu zatrzymaliśmy się jeszcze w sklepiku w celu zakupu pewnych drobiazgów, później poprosiłam o podjechanie pod kościół, bo chciałam sprawdzić godziny niedzielnych Mszy Świętych, następnie Misiacze poprowadzili nas do zabytkowego kamiennego drogowskazu, którego niestety Marek nie uwiecznił na fotce, a za kilka chwil byliśmy już na wspaniałej posesji u sławnej Hani, która bardzo serdecznie nas przyjęła.

Dom Hani w Breniu © Odysseus

Serdecznie przyjęły nas także dwie wielkie psice, które okazały się smakoszkami surowej papryki, a dzięki której m.in. udało nam się wkupić w ich łaski. Do odjazdu nie odstępowały nas, ale szczególnym uczuciem obdarzały Pawła (starą miłość) oraz Marka (nową miłość). Wieczorem pojawił się także czarny kot, który upodobał sobie kolana Marka, a przez którego Paweł zaczął ronić łzy.

Soja i Selma © Odysseus

Wielkie, pozytywne wrażenie zrobiło na nas nasze lokum i jego Gospodyni, bo wcześniej oglądane zdjęcia nie przekazały klimatu panującego w tym domu. Opisać tego chyba też się nie da, trzeba po prostu zostać tam zaproszonym, by przekonać się na własne oczy.

Na piętrze u Hani w Breniu © Odysseus

Po rozpakowaniu się, toalecie gromadą zeszliśmy na przygotowany na werandzie przez Hanię posiłek. I tak przy świecach, jedzonku, winku i piwku miło upłynął nam czas do późnego wieczoru. Przyjemnie było siedząc pod daszkiem obserwować pojawiające się w oddali błyskawice na niebie oraz słuchać kropli deszczu uderzających w dach.

Wieczorna biesiada w Breniu © Odysseus